Każdy budujący dom wyczekuje niecierpliwie na moment wstawiania okien. Po pierwsze, od tej chwili przynajmniej wizualnie budowa zaczyna bardziej przypominać dom, co jest też konkretną zapowiedzią końca przedsięwzięcia. Po drugie, ten moment najczęściej oznacza przeniesienie robót z zewnątrz do wewnątrz, a wiec stanowi ważną cezurę. Teraz rozpoczynają się prace wykończeniowe.
W rzeczywistości jednak jest to dość krytyczny etap, podczas którego często popełnia się błędy. Z regułu budowa domu tak jest planowana, by ten moment przypadł na początek chłodów i zimy, kiedy to i tak prace zewnętrzne należy przerwać. Pośpiech jednak nie jest wskazany: nawet najdroższe okna najlepszej jakości nie spełnią swej funkcji, jeśli nie zostaną fachowo zamontowane. Przy czym istotny jest nie tylko sam montaż okien, ale też towarzyszące tym pracom warunki atmosferyczne. Wstawianie okien w domu zmienia bowiem warunki klimatyczne wewnątrz świeżych murów. Większość okien jest projektowana tak, by we wnętrzu panowała temperatura przynajmniej 20ºC, a powietrze zachowywało wilgotność około 50-60%, a to oznacza regularne wietrzenie i dogrzewanie zimą. Jeśli jednak budynek pozostaje niezamieszkany, a w ciągu dnia trwają w nim mokre prace wykończeniowe, to mają miejsce niekorzystne wahania temperatury i zwiększenia wilgotności powietrza. Wilgoć, zbierająca się na oknach i na piance izolacyjnej, prowadzi w efekcie do uszkodzeń i pociąga za sobą dodatkowe koszty naprawy.
Niektórzy decydują się wtedy na zainstalowanie choćby prowizorycznego ogrzewania. W praktyce okazuje się jednak, że wnętrza nie osiągają właściwej temperatury, często są wręcz przegrzewane, co ma niekorzystny wpływ na schnięcie wylewek i tynków wewnętrznych. Tymczasem proces ten wymaga odpowiedniego czasu i warunków. Ponadto w czasie tych prac istnieje realne zagrożenie, że okna ulegną uszkodzeniom mechanicznym. Dlatego fachowcy zalecają najpierw wstawienie drewnianych ram z folią i odczekanie z montażem właściwych okien do momentu zakończenia prac mokrych.
Ponadto doświadczenie pokazuje, że użycie pianki poliuretanowej do uszczelnień może być problematyczne – nawet przy poprawnie przeprowadzonym montażu okien – ze względu na długotrwałe działania warunków atmosferycznych, a w szczególności promieniowania UV. Pianka traci wtedy nieodwołalnie swe właściwości, porowacieje, pęka i w efekcie nie spełnia swej funkcji izolacyjnej. Jedno z możliwych rozwiązań polega na natychmiastowym przykryciu pianki, w celu jej ochrony. Docelowo oznaczałoby to ukrycie jej pod tynkiem, co zmieniłoby kompletnie harmonogram prac. Inne, nowoczesne systemy izolacyjne stosowane przy wstawianiu okien całkowicie wykluczają jej zastosowanie i zakładają montowanie okien przy jednoczesnym zabezpieczeniu uszczelnień i łączeń bezpośrednio w warstwie ocieplenia domu. W konsekwencji oznacza to wysunięcie okien tak daleko z ościeży, by zrównać je z powierzchnią planowanych warstw izolacyjnych domu: w ten sposób okna stają się integralną częścią całego systemu izotermy. Pozwala to osiągnąć maksymalną szczelność bez niepotrzebnych lub niekontrolowanych strat ciepła.
Pod tym kątem patrząc, pozornie nieskomplikowany etap wstawiania okien ma wpływ na globalny klimat: ich prawidłowy montaż przy zastosowaniu najnowszych technologii znajduje odzwierciedlenie w energooszczędności i redukcji emisji gazów cieplarnianych.
